In 2015 is het honderd jaar geleden dat de Armeense genocide plaatsvond, wat wereldwijd met conferenties, boeken, herdenkingsbijeenkomsten, films, nieuwe monumenten en wat dies meer zij herdacht wordt. Het is ook veertig jaar geleden dat Armeense jongeren de wapens opnamen om als de Armenian Secret Army for the Liberation of Armenia (ASALA) te proberen de ‘vergeten’ Armeense genocide op de internationale politieke agenda te krijgen door aanslagen te plegen op Turkse diplomaten en instellingen.
Dat de gewapende strijd wel degelijk een propagandamiddel kan zijn om de publieke opinie in positieve zin te beïnvloeden bewezen de Armeense jongeren van ASALA. Echter, dit had een beperkte houdbaarheidsdatum. Wat toen nationale bevrijdingsstrijd heette, noemt men nu terrorisme. De ASALA is nog altijd een schrikbeeld voor Turkije; wanneer er in de pers iets verschijnt over Armenië of over de genocide, dan waarschuwt de regering meteen voor een hernieuwde dreiging.
Over de ASALA zijn tot nog toe nog maar weinig diepgravende publicaties verschenen. Daarin brengt ASALA, de Nemesis voor de Armeense genocide – Stadsguerrilla tegen Turkije (1975-1988) verandering. Uit de aankondiging van uitgeverij de Papieren Tijger: “De representanten van de Turkse staat, de diplomaten, consuls en leden van de veiligheidsdienst werden niet omdat ze Turkse staatsburgers waren door de Armeense stadsguerrillero’s geëxecuteerd, maar in de hoedanigheid van hun functie voor het Turkse onderdrukkingsregime, niet als slecht mens, huisvader of echtgenoot, maar als object van onderdrukking en repressie, als ideologische steunpilaar van de ontkenning van de genocide.”